یه جای کار میلنگه...
این راهش نیست...
این طوری به درد نمی‌خوره...
داری چه کار می‌کنی؟
مگه داری برای من کار می‌کنی؟
چرا خودت رو گول می‌زنی؟
به کجا میخوای برسی؟
ده سال دیگه کجایی و داری چه کار می‌کنی؟
توقع نداشته باش یه شبه ره صد ساله رو بری...
پشت کار داشته باش و نا امید نشو...
تصمیمت رو باید بگیری ...
اگه تصمیم نگرفتی که کجا بری و به کجا برسی فکر نکنی به جایی خواهی رسید...
این شرایط عدم تصمیم گیری نباید طول بکشه. و الا عادت می‌کنی که بدون تصمیم گیری مثل پر کاهی در میان باد به این طرف و اون طرف بری و خودت هم خبر نداری که ارزشمند ترین سرمایت یعنی عمر و زمانت داره از بین میره
خوبه که آدم دنبال بهترین‌ها باشه ولی این موضوع نباید بهونه‌ای برای عدم تصمیم گیری بشه
برای خارج شدن از مسیر هزاران دلیل به ظاهر منطقی وجود داره که پشت هر کدومش عدم آگاهی و عدم تصمیم گیری خوابیده.
فکر کن ....
این‌ها و صدها جمله شبیه به این رو تقریبا روزی نیست که به اونایی که دارن خودشون رو گول می‌زنند نگم.